- “Bir şey diyor musun?” 
(Bir şey mi? Çok şey. Çok şey var sevdiğim. Hayır, demiyorum hayır.. Çok kırgınlık var. Çok sessizlik var. Sessiz yangın mı olurmuş? Var.. Hiçe sayılmanın ağır küfürleri birikmiş omuzlarımda. Omuzlarım çökük. Omuzlarım çürük. Seni suçlamamanın yolunu bulamadım ben, bu gidişin bütün günahını almamın en masum ve belki de tek yoluydu susmak. Biraz da yorgunluğumun bahanesiydi ağzımın bıçak açmayışları. Ve sen duyma ağladığımı diye. Çok şey var sevdiğim. Yaşanmamışlıklar çok. Sustuklarımdan daha çok.. Biriktirip büyütmeme izin verdiklerin kadar da çok sigaram yokmuş benim. Artık ben de mi yokum? Giden benim. Galiba tek kalan da..)

+“Sen diyor musun bir şey?” 

-“Yok.” 
(Yok mu? Hiç mi yok? Sen de mi susuyorsun sevdiğim? Sormadın, neden bile demedin neden? Bildiğinden midir? Değildir. Bilsen yıpratmazdın böyle. Değildir……. Yok mu? Bir “gitme” bile yok mu? Yok mu sevdiğim hiç hanende bir kal deyişin dahi. Kızmıyorsun bana. İnançsızlığımı haklı çıkarıyorsun, her defa. Yok mu? Hiç ve hiçbir zaman? Boş ve boş yere? Yok mu?“

+”………..“ 

-"Kapatıyorum ben.” 
(Sesini son duyuşum muydu bu benim şimdi? Son cümlen, benim için son kurduğun cümle bu mu olacaktı. Son kelimesini sana dair bu iç delen halde satırlara dökmek ne kadar zor bilmiyorsun bilmeyeceksin. Sevdiğim. Kapatma. Aldığın inancımı geri ver bana. Kapatma. Kapatma. Kapatma. Konuş…)

+“Kapat hadi.” 
(Kapatmadın. Neden kapatmadın. Susuyorsun.. Nasıl bu kadar güçlü çıkabiliyor sesim, ailem halimi görmesin diye dönmüşken sırtımı. Böylesine emin ve keskin ses tonumun sebebiyeti kırgınlık mıdır sevdiğim? Sesini duyup iyi olmak için aradığın sevgilin ne nankör değil mi? Gidiyor. Gelmeyecek bir adama nasıl aşık. Geleceğe dair kurduğu ilk ve ne acı ki son hayalleri o gelmeyecek adamda. Sevgilin ne nankör, ne kötü; inanmış sana. Sevgilin, eski sıfatına konuk olacak olan sevgilin ağlamak üzere. Artık kapatmalısın..)

-“En son ne zaman sevd.. En son ne zaman beni sevdiğini söyledin sen?” 

+“HER GECE!” 

-“Bana en son ne zaman seviyorum dedin!” 

+“Sen?”

İçimdeki umut göğüs kafesimi kırıp dışarı çıkmaya çalışıyor. Haykırmak kolay da sesim duyulur mu bilmiyorum. Bulanık sulardan kurtulmanın zamanı geldi de geçiyor. Ömür dediğin bir nefes; çabuk tükeniyor. Bir tek kelimeler tükenmiyor. Gerçi onların da “ben”i anlatanları bulup çıkaramazsan da olmuyor. Yüreğimdeki kelimeleri çıkarmak balık tutmak gibi, sabır gerekiyor… Sabır da var ama işte içimdeki umut haykırıyor… 

Fatih Alıç - İçimdeki İnsanlar (Haykırış)

Biz 
Tanımadığı insana gülümsemenin 
Kedi sevmenin 
Renkli kalemlerin 
Mutlu ettiği insanlarız; 
Bizden zarar gelmez.. 

Pisica Femeie

Sen… 
Yüzümdeki gülüşlerin, ellerimdeki terlemenin, 
Yüreğimdeki deli ateşin sebebi… 
Her gece uykum, her sabah güneşim. 
Bitmeyen masalım. 
Gökyüzüm, denizim, mavim sen… 
Sebebim, niyetim, geleceğim, geçmişim sen...
Bilinmezliğim, belirsizliğim, kararlılığım, kararsızlığım sen… 
Bitmez yolculuğum, sonsuzluğum. 
Sen, gözüm, elim, yüreğim...