Aldanma cahilin kuru lafına

Kültürsüz insanın külü yalandır

Hükmetse dünyanın her tarafına

Arzusu hedefi yolu yalandır

Kar suyundan süzen çeşme göl olmaz

Gül dikende biter diken gül olmaz

Diz diz eden her sineğin bal’olmaz

Peteksiz arının balı yalandır

İnsan bir deryadır ilimle mahir

İlimsiz insanın şöhreti zahir

Cahilden iyilik beklenmez ahir

İşleği ameli hâli yalandır

Cahil okur amma alim olamaz

Kâmillik ilmini herkes bilemez

Veysel bu sözlerin halka yaramaz

Sonra sana derler deli yalandır

Âşık Veysel ŞATIROĞLU 

GEL SULTANIM

Gel sultanım,gözyaşım gel!

Hurma dillim,canparem gel!

Yokluğundan varlığım kaçıştı benden.

Kainatı örten gece gibi, uzağım o aydınlık yüzden.

Gel gönlü gül kokulum,gel!

Gel zamanı susuşuyla hasret kılanım, gel!

Gidişinle gönlüm yoruldu,gölgem kayboldu,gel!

Gel ki gözümün mumları nurundan can alsın,

Yansın yine etrafımda ay parçam,

Gönül akrabam,gel!

Sen gideli misk-i amberler de yüz çevirdi benden…

Yüzümün gül komşuları da misafirsiz kaldı,gel!

Sen gittin ya başımda kaç Kerbela, daha 

Canlara hasret kaldı,

Kaç yakınlık daha dağıldı yakınlıklara,gel!

Gel muhabbeti zengin olanım,

Kibiri fakir olanım,gel!

Gel sofraların en tatlısı,

Anaların can zulası,gel!

Gel ki kavunlar yaza tatlansın,

Yazlar da hazana gül toplasın,gel!

Meral Meri

Palyaço

kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde kaç kilo çekerdi yalnızlık kaç kere ezildim altında yaz yağmurlarının belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları her sirk geldiğinde ağlamaklı olurduk hep ağlamaklı olurduk gülünecek halimize kim sevmezdi çiçekleri filan "ben sevmezdim" dedim, "yalan" dedi bunu palyaço söyledi, palyaço söyledi ben yazdım yazdım, yazmasam ağlayacaktım herkes ağlarmış biraz, ben de ağladım sırf bu yüzden mi ağladım alçaklık gibi bir şey oldu bu biraz biraz birazdım her şeyden dün biraz sinirlenmiştim mesela yarın bir kadını seveceğim biraz biraz biraz kör oldum bugünlerde ama rakı kadehlerini boşaltmayın eksilmesin hiçbir şey hiçbir şeyden dahi olsa kalsın biraz umursamıyorum yılgınlığımı filan çünkü sessizce yaşanmalı her şey bir devrim sessizce olmalı mesela ve her sözcüğüne inanmalı bir palyaçonun bir palyaço neden yalan söylesin ki ben palyaço olsaydım söylemezdim marangoz olsaydım da söylemezdim ben insan olsaydım yalan söylemezdim! hem nereden çıkardınız palyaçonun yalnızlığını kaç kilo çeker ki bir palyaço hem neden yüzüme vuruyorsunuz bir çirkin ördek yavrusu olduğumu gocunmam ki ben, ben gocunmam bir palyaço ne kadar gocunmazsa o kadar, o kadar gocunmam işte rakı doldurun! eksilmesin bitmedi, yazacağım daha yazmazsam ağlayacağım çünkü alçakça olacak biraz hem biz o zaman kimdik ki, nerelere giderdik her sokakta biraz daha eksilirdik bilirdim, geceleri puslu puslu olurdu bazen bazen birisi fısıldarmış gibi olurdu "duyamadım", derdim, "tekrar et! " sessizliğe bürünürdü o vakit her şey sokaklar daha bir puslu palyaçolar daha bir ağlamaklı olurdu ve ben daha bir alçak olurdum ağlardım biraz hem sen kimsin, çekiştirme diyorum hatta kuyruğuma basma diyorum acıyor, tırmalarım, diyorum kahrol, kahrol! diyorum geçen gün yüzüme rastladım bir ilan panosunda korktum birden, kusacak gibi oldum "olur öyle" dedi palyaço, "herkes alçaktır biraz" "otur ulan! " dedim, bağırdım ona ben bazen bağırırım biraz "rakı doldur! " dedim, "eksilmesin! " ben bazen eksilirim biraz aslında hepimiz eksilirmişiz biraz bunu sonradan öğrendim ben aslında her şeyi sonradan öğrendim herkes herkesi sonradan öğrenirmiş bunu da sonradan öğrendim örneğin; geçen gün bir kadınla seviştim biraz değil çok seviştim ya işte öyle palyaço diyorum ki, bunu da yeni öğrendim sevişmek de eksilmekmiş biraz kim sevmezdi ki kuş ötüşlerini filan "ben sevmezdim" dedim, "yalan" dedi bunu palyaço söyledi palyaço söyledi, ben yazdım yazmasam, alçak olacaktım hem ben roman da yazdım biraz bazen diyorum ki, palyaço, sen olmasan ben ne yaparım alçakça eksilirim belki biraz her yağmur yağışında yerindi dibine girerim hiçbir kadının kasıklarını öpemem belki ya da unuturum sonradan öğrendiklerimi biraz biraz anlıyorum ki, yüzler eller, o terli vücutlar filan her şey plastikmiş biraz haydi sirtaki yapalım palyaço rakı doldur, yine eksildik biraz

Turgut Uyar

Genç bir erkeğin dört kız arkadaşı vardı ve bir türlü hangisiyle evleneceğine karar veremiyordu. En sonunda doğru kararı verebilmek için bir test yapmaya karar verdi. Her birine 1000$ verdi ve "bu parayı istediğiniz gibi harcayın" dedi.. 
Birinci kız arkadaşı kendisine yeni elbiseler ve ayakkabılar aldı, kuaföre ve güzellik salonlarına gitti. Genç erkeğe geri geldiğinde söyle dedi: Senin için en güzeli ben olmak istiyorum, çünkü seni seviyorum!" 
İkinci kız arkadaşı ise genç erkeğin tuttuğu takımın iki kombine biletini,en sevdiği türden bir suru video CD ve bir ay yetecek bira ile geri geldi ve söyle dedi: "Bunlar senin için aldığım hediyeler, eminim seni mutlu edecektir, senin mutlu olmanla bende mutlu olacak." 
Üçüncü kız arkadaşı ise bu parayla iyi bir yatırım yaptı ve kısa bir sure içerisinde para kendini ikiye katladı ve bu parayı da çeşitli yatırım alanlarında kullandı. Genç adama geri gelerek söyle dedi:"Bana verdiğin parayı birlikte yaşayacağımız mutlu bir gelecek için çoğalttım, çünkü seni seviyorum!" 
Dördüncü kız arkadaşı ise bu paranın bir kısmıyla bir suru kitap aldı, kalan kısmıyla ise fakirlere yemek dağıttı. Genç adama geri gelerek söyle dedi: "Verdiğin paranın bir kısmıyla sana layık olabilmek için bir suru kitap aldım diğer kısmıyla ise senin adına fakirlere yemek dağıttım." 
Genç erkek dört kız arkadaşının yaptıklarından çok etkilenmişti. Karar vermek için epey bir sure düşündü ..... düşündü..... düşündü..... ve sonunda büyük memeli olanla evlenmeye karar verdi...

Babanın 
hiç dokunmadığı saçlarını tarayan 
ilk ve tek erkek 
ben olayım 
istiyorum.

Sevginden vazgeçeni hissedersin, bir şey kopar içinden, taaa derinden. Bakışından anlarsın senden vazgeçtiğini, dokunuşundan anlarsın, koklamasından, ses tonundan…
Anlarsın, bittiğini, gittiğini…
Severek ayrıldıysan ve artık hiç görüşmüyorsan bile, bir gün bir an gelir içinde incecik bir tel kopar. Cızz eder sanki yüreğin ve bu onun için son kez sızlamasıdır yüreğinin.
Anlarsın…
Kısacası hislerin nasıl seni ona, onu sana bağladıysa işte o aynı hisler bağların koptuğunu da hisseder.  Bir sabah uzaktan gelen ezan sesiyle uyandığında o gelir aklına ve yüreğini yokladığında boşluğu ilk defa üşütmez…
Sadece boştur…
Anlarsın.

Şiddet ; sadece dövmek değildir. 
Arkanı dönüp uyumak da şiddettir, ruh perdesini aralarken hakaret de. 
Aynı evi paylaşırken aynı bardaktan su içmemekte şiddettir.
 Ve kadını/erkeği yoktur …

Ben yüreğini yitirmiş zamandan korkuyorum
Ben bu kadar çok elin boşunalığını düşünmekten
Ve bu kadar yüzün yabancılığını imgelemekten korkuyorum.
Ben geometri dersini delice seven bir öğrenci kadar yalnızım...

Furuğ Ferruhzad

"…Romalı bir düşünüre nasıl ölmek istediğini sorduklarında damarlarını ılık banyo içinde kesip açacağını söylemişti. Bunun kolay olacağını sanıyordum. Küvete uzanıp bileklerimde çiçeklenen kızıllığın berrak suyun içinde dalga dalga kabarışını izleyerek gelincik rengi köpüklerin altına kayıp uykuya dalacaktım.

Ama iş bunu yapmaya gelince, bileğimin derisi öyle beyaz ve savunmasız göründü ki gözüme, bir türlü yapamadım.

Sanki asıl öldürmek istediğim şey o derinin altında ya da başparmağımın altında atan o ince mavi damarda değil, başka bir yerde, daha derinde, daha gizli ve ulaşması çok güç bir yerdeydi.…”

Sylvia Plath / Sırça Fanus

Griyi renk olarak sevmediğim gibi gri insanları da sevmiyorum.

Gökyüzünün yüklü bulutlarla dolu olmasına rağmen ne yağmura ne güneşe fırsat vermemesi gibi, kimi insanlarında ne sevdiği belli ne sevmediği.

ki arada bir derede olmamalı insan. Net olmalı.Tutarsız ve kararsızlıklar sadece seni yormuyor karşındakide ne yapacağını şaşırıyor.

Kısacası sevmiyorum arkadaş.

Kafamı camdan dışarı uzattığımda üstüme ne giyeceğimi bilebilmeliyim. Ince giyinip üşütmek kalın giyinip terlemek hastalığa neden oluyor. Hava gibi tutarsız insanlar ise ruh hastalığına.

Bir baba gittiğinde;

Arkanı yasladığın duvar

Sabahları sıcak ekmek

Okul harçlığı, otobüs bileti

Ciğerinden bir parça gider

Gider de gider…

En sinirli anında bile,

Dudağının kenarında bir gülümseme

Bayramda öpülecek el

Çocuklarımızı sırtında taşıyan

O sevimli dede gider

Gider de gider…

Bir içten “oğlum, kızım” sözünün sahibi

İnatçı bir siyasetçi

Koca bir beden

Çocuk bir yürek

Anneyle yapılan lüzumsuz tartışmalar

Heyecanlı bir taraftar

Çalışkan bir “Adam” gider

Gider de gider…

Bir sarılmaya, bir çift söze bile

Fırsat vermez Azrail

Vakit geldiği zaman

Sadece baban değil

Atan gider

Canın gider

Kanın gider

Gider de gider…

Dolmaz boşluğu kısa zamanda

Hep bir ses ararsın, bir nefes

Bir anahtar tıkırtısı

Yanlış bir iş yapınca

Gözünün içine bakılmasını

Ama sadece beklersin

Çünkü;

Bir baba gittiğinde,

Sadece baban değil;

Bir dostun,

Bir arkadaşın,

Bir sırdaşın,

Bir öğretmenin,

Bir ustan,

Bir yanın gider…

Gider de gider !

Yumurta Yüzeyine Doğal Yollarla Şekil Oluşturmak

Sokak

Gözyaşlarım, soğuk rüzgârlarının estiği bu gecede akmaya başladı durduk yere. Söz vermiştim kendime daha fazla ıslanmayacak diye yanaklarım. Ah, bir tutabilsem şu sözlerimi… Tutmayı istediğim bir şey daha var o da ellerin.

Sokak lambası, odamın zifiri karanlığını aydınlatıyor. Radyoda ise yavaş bir parça çalıyor. Ama ruhumu aydınlatacak ne ışık var ne de ses. Nefesimin sesini duymasam, göğsümün tembel hareketlerini hissetmesem, hayrete düşerim ‘yaşanmışlık’ var mı diye.

Bu geceye, bir yâr eli gerekli bir de bir yârenlik… Ama herkes biraz fazlalık gibi geliyor bana. Ya da ben fazla oluyorum artık herkese. Uzaklaşmışım gibi herkesten, kafa dinliyorum galiba. Belki de ölüyorumdur bilmiyorum, haberim yok ki kendimden. Burnum sızlıyor biraz. Havanın soğukluğundan mı ki? Mevsimlerden kış gerçi ve ben üşüyorum sesin yokluğunda. Bana sen lazımsın, sımsıkı sarılmalısın, ısıtmalısın bu bedenimi, bu ruhumu.

Hüzün ile yutkunuyorum ve sanki birazda gülümsüyorum nedeni bilmeden. Battaniyeye sarmalıyorum kendimi. Anne karnındaki bir cenin gibi küçülmeye çalışıyorum ayaklarımı karnıma çekerek. Ama daha fazla küçülemiyorum. Dünyaya gözlerini yeni açmış bir bebeğin annesini aradığı gibi kollarını arıyorum köşe bucak, umutsuzca ve bulamıyorum. Şarkının notaları yükseliyor biraz ve nakaratta ‘sevildiğimizi’ söylüyor, hem de her birimizin. Biraz daha ağlıyorum. Hiçbir şey yapmak gelmiyor içimden.

Neşelenmek öyle uzak ki bana gülümseme yakınımda olsa ne kalkıp alacak ne de elimi uzatacak mecalim kalmış. Daha fazla konuşmak istemiyorum, derler ya kelimeler kifayetsiz kalmış diye. Ve bakışlarım bomboş artık, gözlerim ise fersiz… Sokaktan bir korna sesi geliyor ve far ışığı karanlığa alışmış gözlerimi kamaştırıyor. Sonra kaybolup gidiyor gözlerden uzaklara. Kaybolan gülüşlerim gibi, sahte olamayan gülüşlerim gibi... Ve birazda öfkeliyim, olup biten her şeye karşı. Kim bilir belki de sadece kendime öfkeliyimdir. Yanıp kül olacak gibiyim bu öfke ile. Bilmiyorum daha ne kadar dayanabilirim bu acıya. İşkence mi çekiyorum yoksa ölüyor muyum?

Radyodaki şarkı çoktan bitmiş ve bir cızırtı kalmış geride. Sanki düşüncelerim aklımın her bir köşesine yayılmış. Toplamayı başaramamışım bir araya. Ne olduğunu ne ben bilmiyorum ne de başkası bilebilir. Sanırım bu gece gerçekten ölüyorum…

Ders Çalışmak için Gerekenler

chai tea latte, meyve suyu, çikolata ile gecenin sessizliği ders çalışmak için en ideal ortam

ERCİYES DAĞI

DEREBAŞI KANYONU