Biraz Sabahattin Ali`nin “Kürk Mantolu Madonna”sıydın, biraz Ahmet Hamdi Tanpınar’ın “Huzur”da anlattığı Nuran, ve en çok da Nilgün Marmara’ydın. Ne yalan söylemeli; yine Tanpınar’ın “Yaz Yağmuru” hikayesindeki o büyülü, o uçarı kadında da senden çok izler vardı. Masum bir sevinç için ikbal yakan kadınlardandın sen…

Bir cinnetin, bir karabasanın yaşandığı bu hayatta artık yoksun. İyi ki de yoksun diyorum; çünkü çok acı çekerdin. Beynindeki esrar da yetmezdi seni avutmaya.

Ölümüne kadar, sana olan aşkımı bir sır gibi saklayıp, bu aşka o derin merhametinle bağlandığın için sana minnettarım. Çok yalnızım ve seni çok özlüyorum…..

Sen benim için kırk yılda bir gibisin; öyle eksik, öyle hazin, öyle paramparça….