Bundan sonra ellerini ısıtacak olan çayın kokusunu içine çekti ve gitti. 

Gittiğine üzüldüm ama elleri sıcak kalacak diye de seviniyorum. Hem de çay ile...  

Benim ellerim soğuk olduğunda elime alacağım çay ile onun da ellerinin ısınacak olmasının verdiği iç huzur ile gönlüm rahat. Ama onun kokusunun yokluğunu çayın kokusu giderebilir mi, veya yokluğunun verdiği acıyı çayın acısı?

Hep derdim ki "Sıcak bir çayın derman olmadığı ne var ki bu dünya da." Anladım ki sıcakta olsa çay bile nüfus edemediği şekeri eritemiyor. Ezilmesi gerekiyor bir kaşık ile. Derman olmak bir sızıya ezilmek gerekiyor bazen. Sen de benim çayımsın. Eziliyorum senin yokluğun ile. Ama sen bana tekrar derman olacak mısın bilmiyorum. Ellerim tekrar çay ile ısınacak mı? İnce belli bardakta ki çay dudaklarım ile buluşacak mı?