Ben, birlikte kıyıya sürüklediğimiz kayıktan 
Saflığımı ve sabrımı aldım tek 
Kalanları kumsala göm sen de 
Yaz boyunca 
Nasılsa her keder eksilir 
Kendini doldurarak 

Sardunyalarla konuşarak çoğalttım 
Aramızdaki ayrılığı 
Sayarak çoğalttığım günleri tamamladım 
Kirpiklerimin arasına çektiğim tülde 
Yağmur durdu ve şimdi kış bitiyor 
Oysa kimse yokmuş dışarıda 
İçim dışıma vuruyor 

Sardunyalara su vermekle unutamadığımız 
Şeymiş aşk: 
Alnından bir günaydın gibi düşürdüğün sabah, 
Sağ yanımda unuttuğun keder.