Öyle durup dururken gitti ki ardından 

yağan yağmur sadece beni değil 

tüm şehri talan etti. 

kalbim taşralı oysa benim. 

anlamıyor; 

“öyle bir gitmelerden…”

bir gün evlenirsek evimizde ev telefonu olsun, demiştim. 

olsun, demişti. 

arada bir bilmediğimiz numaraları arayıp 

alo dedikten sonra kapatma oyununu oynar mıyız? demiştim. 

oynarız, demişti.

bunları daha dün konuşmuştuk. 

yada bana mı öyle geliyor? 

şimdi ben karanlık bir yolun başındayım. 

biri ışıkları söndürdü. 

ne yapacağım? dedim 

ya kalbim taşralı benim! 

anlamıyor bu işlerden. 

göğüs kafesimi rahatsız ediyor 

kalbimin her saniye atıyor olması. 

yoksa! 

içeride kelebekler mi ölüyor? 

kim üzülmeli onlar için?

bileklerim çok soğuk… 

parmak uçlarım sırtına bir şey yazmak istiyor 

bu soğukluk ile 

sen “öyle bir giderken.” 

çünkü sırtın giderken daha bir okunaklı oluyor. 

izin ver parmak uçlarım sırtına bir kaç çizik atsın.