Yabanmersinli Turta Azizliği

Gördüm
Gördü
Birbirimizi gördük ama hiç görüşmedik işin aslında.
An, bi tesadüf eseri trafik ışıklarında karşılaşanlarınkinden farksızdı,
An, kazara bi fırça darbesinden evrilmiş alalade sanat eseri kadardı,
An,yaban mersinli turtanın içindeki eser miktarda kanyaktı..
Kokusu, tadı, belirsiz, isimsiz ve cisimsiz,
Ve turtanın tüm yükü lezzeti güzelliği zayıf omuzlarında..

Tariflendirmenin zorluğunu tartıştık,
Geç oldu elbet, gitmek istedik; birlikte..
Arayı açmıştık, kapadık önce.

Sonra arayı farklı yönlere çekince ara hepten düştü.
Arayı bölüşmüştük bölüşmesine ya, düşmüştü işte.
Düşaçısı dik olmayınca,
Yerçekimi yoksunluğundan olacak 
Ara, paramparça, havada asılı kaldı öylece..

An kadar olmasa da ara da tatlıydı,
Lezzeti çürümüş gürültücü çilek tatındaydı,
Bayat kahve gibi bi kokusu ve limon küfü rengi vardı.

…Bi’gün ayna kırılır da, kırıkları havada asılı kalırsa..
Ve sen kırıntılardan birine yeterince odaklanabilirsen..
Zamanın kırıklarını görebilir ve paralel evrene sanisenin milyonda biri kadarlık bi aralıktan bakabilirsin..
O aralıkta koca bi’ ömür geçer.. Bu boyut değişikliğinden kaynaklı bi zaman uyumsuzluğudur.
Geri döndüğünde hatırladıkların an kadardır, bilemez, hatırlayamaz, yalnızca hissedersin..
Belki ahir ömründe gördüğün milyonlarca rüyadan birkaçı baktığın evreninden anılardır..Belki hiç bakmadıklarının sana bakarken bıraktıkları izlerdir.. Bilemezsin! 
Bu ‘zaman hışmı’dır ve ‘zaman aşımı’ndan milyon kat daha çok acıklıdır...