Gidiyorum… Bu şehirdeki her şeyi,herkesi bırakıp gidiyorum… Tüm dostlarımı Allah`a emanet ediyorum. Tanrı`nın gazabını kendimde hissederek gidiyorum… Bu şehir bensiz olacak artık. İstanbul ben olmasam da mutlu olur,ben olmasam da yaşar insanlar… Farklı yerlerin mevsiminde soluyacağım nefesimi.Dört mevsim seni arayacağım gittiğim her yerde. Boğulacağım… İnsanların arayışları ve yıkılışları boğacak beni… Bir başıma kalacağım ıssız çiçeklerin gölgelerinde. Yitip gidenlerin ardından gözyaşlarımı daha fazla dökeceğim. Daha fazla arayacağım hüzünlü gözlerini.Gidişler bozmadı beni be biricik.Biraz daha alıştırdı acıların simsiyah ellerine. Gece mavisi umutlara biraz daha sıkı tutunmayı öğretti. O umutlarda sen vardın çünkü. Senin bembeyaz saflığın ve gülen gözlerin vardı. Çok aradım seni,çok inatlaştım hayattaki kendimle.Senden başka çıkar yol bulamadım. Senden başka hayat tadamadım. Titriyor be biricik artık tüm vücudum. Ellerim… Gözlerim… Göz bebeklerim… Zamana boylu boyuna uzanmıştım. Ruhumu uzak bir kumsalda sen yakıyordun. Her kum tanesiyse kocaman bir ömür olup zorluyordu hayatın kapılarını. Gıcırtıyla açılan kapıdan ise sen çıkıyordun. Her yerde,tüm bedenlerde sen… Bakılan,görülen ama hissedilemeyen… Biricik gülümse hadi bana oralardan. Utangaç gülümsemeni savur rüzgarlara. Savur ki ulaşsın uzak diyarların anlamsızlığına,savur ki kendimde bile seni bulayım. Adressiz rüzgarla anlatayım derdimi.Sonra tekrar tekrar sende kaybolayım.

Yolların düzenbazlığında bir çukur çıktı önüme. Atlayayım dedim. Tam ortasındaki lanetlilerin içinde buldum kendimi. Çırpınırken sen çıktın önüme. O kadar umutluydu ki bakışların…İçinde sanki tüm saflıklar vardı… Sanki tüm güzellikler sendeydi… Biricik saçlarının arasındaki bir papatyanın solmadan önceki son çığlıklarını duyabiliyor musun? Bırakma beni,gitme demiyor mu? Bırakan ve giden her şeye umutla bakmak sana bakmak olsa gerek. Cennet ve Cehennemi bir arada bulmak senin o tatlı gülüşün demek… Yüzün ise kaybolmamak için direnen bir kelebek… Son nefesim ise Azrail`in bana ve benim sana olan sayısız özlemimin içinden çıkan bembeyaz bir kefen…


Ölümün sıcak kolları nasıl olsa bir gün gelip beni benden alacak. O yüzden umutlarımdaki sana artık biraz daha sarılıyorum ...