melekler de gıpta eder
Ölgün ruhum bir kaşık suda boğuluyor 
yıldızsız akşamların altında. 
Sabahın oluşuyla karın boşluğumda gücünü sınıyor 
tüm hayalleri elinin tersiyle boşluğa iten içimdeki çocuk. 
Pergelle çizdiğim dairelerin ortasına gömüyorum kendimi
ve eksenine ayak uyduramayan sarhoş misali yalpalayan acıların 
gözlerimin önünde devleştiğine şahitlik ediyorum
Bitkin bir sonbahar sarıyor kefenimi
kefenime sarınmış ruhumun yükselişini izliyorum 
göğün yedinci katından
melekler saygıyla eğilirken geçmişimin heybetli duruşu karşısında
ben sonsuzluğun sonuna bahşediyorum 
tüm gülümseyişlerimi...