Sokağın karanlığında hüznün zehrini yutkunuyorum 
Korkunun coşkusu dışımda 
Dumanın bin türlüsü 
En çok daire olanını seviyorum 
Her bir taşını yolların 
Sertliklerine bakma ki ayağın altını öpüyor onlar 
Ben ilerledikçe dünya siyah bir tarlaya dönüşüyor 
Evler ekiyorum ardımdan derken 
En yıllanmışı köhne gönlüm gibi bitiyor karşımda 
Gözleri kapalı ağzı açık beni bekliyor davetkar bir duruşla 
Gövdesinin yarısı dışarıda kediyi ırgalamıyor 
Girmiyorum içeri 
Bu uğursuz, bu sırdaş bildiğim yolu uzatıyorum 
Tozu dumanı çoğaltıyorum 
Sana anlatacaklarım da var anlatamayacaklarım da
Ama emin değilim bu kelepir evin 
Bu uykulu devin etrafında kaç defa dönmem gerek 
Hesabın içinden çıkamıyorum 
Kedi kadar şanslı değilim 
Dökmeye kalksam içimi sözlerim tükenene dek 
Ellerim üşür karnım acıkır 
O yüzden susuyorum suskunun dilinden anlar mısınız...