Bilinmez bir gecenin sabahına günaydın, neden uyandım? 
Nedenini hiç bilemeyeceğim, 
Yaratanın tüm insanlıktan gizlediği bir sır bu. 
Bugün neden uyandım? 
Bugün neden aklımda yine senin adınla uyandım. 
Bugün anlamsız şekilde yüreğime o sızı yine, 
Neden aktı? 
Sınırlarını çizemediğim sevdam, 
Yüreğimin her noktasına tüm kırılganlığım ile dağılmış. 
Akıyor sanki içime, 
İnce bir sızı gibi, 
Sıcacık akıyor bu sevda benim içime. 
Ama bugün neden yine senin adınla uyandım? 
Bugün senin adınla uyanmasam daha iyi uyanır mıydım? 
Muhtemelen hayır, 
Daha çok yakardım o zaman kendimi.. 
Sana karşımda içimde sürekli büyüyen sonra sana doğru atılan, 
Ellerini senin boynuna dolayan bir çocuk var. 
Ama çocuk da benimle birlikte şarkılarda acı çekiyor. 
Şarkılar, 
Senin yokluğun. 
Hepsi senden, 
Senin yokluğundan bilinmedik bir hüzünden bahsediyor. 
Ben böyle anlarda yine soruyorum. 
Nerede,
Kimle, 
Nasıl olduğunu kendime tekrar tekrar soruyorum. 
Ama sessizlik beni korkutuyor. 
Öyle sessizim ki, 
Sanki hiç olmamışsın gibi. 
Ama olduğunu, 
Hep burada olduğunu tam göğsümün üzerindeki şu ağrıdan biliyorum. 
Ağır adımlarla gittiğim suyun altında doyasıya ağlıyorum. 
Akan gözyaşım, 
Akan sudan daha sıcak. 
Gözyaşlarımı ayırt edebiliyorum, 
Tıpkı seni diğer milyarlarca insanın içinden seçebildiğim gibi. 
Sendeki yokluğumla, 
Bende öylesine varsın ki, 
Bunu şuanda bile kanımda hissediyorum. 
İçime işliyorsun. 
İçime işlerken içimi yakıyorsun.