Gecenin karanlığı içine çekiyor beni,
uykum geliyor yavaş yavaş.
Tek başıma dalıyorum bu sefer,
beraber uyuduğumuz yatakta,
rüyalara.
Rüyamın içinde sen varsın o gece şüphesiz,
mutlu uyanıyorum.
Kalkıyorum,
tek başıma kahvaltı yapıyorum,
kahkahalarımızın eksik olmadığı yemek masasında.
Demlikteki çay bize az gelirdi,
bana fazla geliyor şimdi.

Akşam üzerine doğru,
izlediklerimizden bir film seçiyorum rastgele.
Ne sıkıcıymış o filmler,
hiç anlayamamışım seninleyken.

Sensiz hayatın tadı tuzu yokmuş meğer can parçam.
Sen,
beni tamamlayan eksik parçaymışsın.
Kaybedince anladım.